CzterdziestolatkaMiałam 25 lat jak poznałam Ingrid. Wtedy nie wiedziałam jeszcze, że stanie się ona dla mnie wzorem do naśladowania.
Ingrid była czterdziestolatką, miała byłego męża i nastoletniego syna, który ze względu na dojazdy do szkoły mieszkał z ojcem.
Mimo różnicy wieku od razu się polubiłyśmy. Imponowała mi jej otwartość, pewność siebie, energia życiowa i to w jaki sposób pracuje. To właśnie Ingrid szkoliła mnie na nowym stanowisku w mojej pierwszej pracy.
Mimo lekkiej traumy po rozwodzie, Ingrid była uśmiechnięta i zadowolona z życia. Chętnie spotykała się ze mną po godzinach. Wiosną i latem potrafiłyśmy do wieczora kręcić się po centrum, chodzić po sklepach i plotkować o facetach. Wtedy obie byłyśmy na etapie randkowania.
Czułam się przy niej dobrze. Uczyłam się od niej pracy i życia.
Często myślałam, że chciałabym w wieku czterdziestu lat być taka jak ona.
Po kilku latach nasze drogi się rozeszły. Ja zmieniłam pracę, wróciłam do Polski. Nasze wirtualne spotkania stawały się coraz rzadsze. Cotygodniowe maile zredukowały się do corocznych życzeń na Boże Narodzenie.
Tamta Ingrid pozostała jednak w mojej głowie na lata. Kobieta mądra emocjonalnie, dobra, w duchu młoda, czasami zwariowana, spontaniczna, niezależna finansowo, ciekawa ludzi i świata.
Życie po czterdziestce
Patrząc na siebie dzisiaj, odnajduje w sobie wiele z tych cech. Czuję w sobie moc, mam chęci do działania i poznawania. Założyłam bloga, żeby dalej się rozwijać i uczyć. Mam również nadzieję, że dzięki blogowaniu poznam inne czterdziestolatki, z którymi będę mogła wypić wirtualną kawę, pogadać o życiu, pracy, finansach. Ponarzekać na związki, zmarszczki, inflację, ale przede wszystkim podzielić się doświadczeniem, siłą, dobrym i ciepłym słowem, którego potrzebuje każda z nas.
Zapraszam was do dzielenia się waszymi doświadczeniami w komentarzach, do mailowego kontaktu i do kolejnych odwiedzin na blogu czterdziestolatki.
Jeżeli wolicie na skróty zapraszam tędy:
Czterdziestolatka
