Komunikacja bez przemocy

Mieliście tak kiedyś, że temat z którym chcieliście się zmierzyć, ale z jakiś powodów odkładaliście go na później, nie dawał o sobie zapomnieć i pojawiał się w waszym życiu prawie na każdym kroku?

Ja od dłuższego czasu zamierzam zapoznać się z teorią i praktyką komunikacji bez przemocy, ale póki co moje zamierzenia kończyły się na kilku wyszukiwaniach w google. Odkładałam ten temat z tygodnia na tydzień, ale on sam nie dawał o sobie zapomnieć.

Niby przez przypadek usłyszałam o nim na warsztatach, na których znalazłam się równie przypadkowo. Komunikacja bez przemocy pojawiła się powtórnie, tym razem na liście szkoleń, które oferuje nam firma. 

I wczoraj- zupełnie znienacka, podczas konkursu Mów Wszelakich w klubie Toastmasters. 

Jak dla mnie punkt kulminacyjny został osiągnięty i nie pozostaje mi nic innego, jak zacząć tu i teraz, właśnie dziś zaprzyjaźnianie się z koncepcją NVC- Nonviolent communication.

Komunikacja nieagresywna

Komunikacja bez przemocy, nazywana również komunikacją nieagresywną to sposób komunikowania się bez użycia przemocy werbalnej lub fizycznej.

Jak rozpoznać przemoc werbalną?

Przemoc werbalna to agresywny sposób komunikacji, który ma na celu zdominowanie, skrzywdzenie lub obrażenie drugiej osoby. 

To używanie poniżających określeń lub przezwisk. To krytykowanie i osądzanie, zamiast skupienia się na konkretnej sytuacji. To ignorowanie lub minimalizowanie uczuć i potrzeb drugiej osoby. To również groźby lub szantaż emocjonalny. Nieodpowiednie wykorzystywanie władzy lub pozycji, aby zdominować drugą osobę.

Komunikacja bez przemocy w praktyce

Komunikacja bez przemocy polega na wyrażaniu swoich uczuć i potrzeb w sposób otwarty i szczery. Na słuchaniu bez osądzania i dążeniu do zrozumienia perspektywy drugiej osoby.

Rozmawiając musimy być nie tylko w kontakcie z samym sobą, z własnymi uczuciami i potrzebami, ale i wczuwać się w uczucia i potrzeby naszego rozmówcy.

Myślę , że porozumiewanie się w ten sposób wymaga nie tylko praktyki, ale  przede wszystkim świadomości i uważności na to, jak komunikujemy się w ogóle. Zrozumienia, które z dotychczasowych i często utrwalonych przez lata zwrotów utrudniają komunikację i zamiast rozwiązywać, pogłębiają istniejący konflikt.

Czy jesteście świadomi swoich potrzeb i uczuć w momencie kłótni z bliską osobą? Czy rozmawiacie już w podobny sposób jak poniżej? 

“Czuję się zaniepokojony, gdy widzę, że zostawiasz brudne naczynia na stole. Czy moglibyśmy znaleźć sposób na rozwiązanie tego problemu?“

U mnie na ten moment zdanie brzmiałoby tak: “Kiedy posprzątasz te gary?” Albo “Co tu taki syf, czemu te talerze jeszcze niesprzątnięte?” 

Co na to mógłby odpowiedzieć rozmówca praktykujący komunikację bez przemocy?

“Czy mogłabyś mi powiedzieć, jak się czujesz i co potrzebujesz w tej sytuacji? Chcę lepiej zrozumieć twoją perspektywę, abyśmy mogli znaleźć rozwiązanie, które działa dla nas obu.”

Komunikacja bez przemocy to również skupianie się na konkretnej sytuacji, a nie na ogólnych osądach i krytyce.

Przykład: “Kiedy zdarza się, że spóźniasz się na nasze spotkania, czuję się sfrustrowany. Czy moglibyśmy znaleźć sposób na uniknięcie takich sytuacji w przyszłości?“

Zdaję sobie sprawę, że ten sposób komunikacji wymaga ciągłego treningu, zanim stanie się nawykowym sposobem reagowania. Czuję potrzebę doskonalenia się w tym obszarze i cieszę się, że temat ten w końcu mnie dogonił. 

Jestem ciekawa, kto z was praktykuje komunikację nieagresywną i jak odbierają to wasi bliscy i znajomi.

Jako, że preferuję praktykę niż teorię, zamawiam właśnie ćwiczenia i włączam modus obserwatora, zamiast komentatora. Postępami podzielę się z wami w kolejnych wpisach.